We're on the road again......

Een woerd paart op zijn eendje..... dat weten we nu ook alweer. Deze morgen immers wakker geworden met een gekwaak van jewelste. Paartijd, of andere tijd, ik heb er geen benul van. Wat ik wel weet is, dat, als ze onder je raam zitten en ze een discussie houden in het Italiaans gekwaak, het een heibel van jewelste is. Na enige minuten observatie kwam de aap uit de mouw.... waardoor we nu op de hoogte zijn van 'een woerd' en 'een eendje'. We waren blijkbaar niet alleen want er stonden er nog een paar buiten te kijken. Ook de vissen die zichtbaar (en in groten getale) aanwezig zijn komen ter sprake. De kenners onder hen hebben het over een gewicht en een grootte die onwaarschijnlijk zijn. Als het zo doorgaat zal het baggerbedrijf Jan De Nul volgend jaar mogen komen om het riviertje uit te diepen en te verbreden, anders lopen alle vissen vast en kunnen ze niet meer keren.... Visserslatijn zeker.... Geeuw. Snel de douche in.

We komen uit de douche, gooien de handdoeken op een hoopje en gaan eten. We dachten de eerste te zijn maar bij de renners zijn er duidelijk ook vroege vogels. De huidig Europees kampioen zit al aan de dis en de toekomstig kampioen Cian is er ook al bij. We volgen hun voorbeeld en smullen er op los. Klaar voor de dag die komen zal.

De mecano's, je weet wel, die jongens die lange en vele uren werken, waren ons ook voor. De race-fietsen stonden al op het dak van de wagens, de reservewielen (letterlijk reservewielen, maar ook van het merk 'Reserve') stonden gereed en het sjouwen van de valiezen van alle medewerkers was ook al bezig. De vrachtwagen was al halfvol. Dan denkt een mens al eens dat hij er vroeg bij is......  

Ook onze Mline (Beter Bed) bus wordt gevuld en we zijn terug 'on the road'. Een verplaatsing van net geen 300 km. Het is 12.00 uur als we kunnen vertrekken. We nemen immers nog wat foto's van het busje op vraag van de sponsor. Kunnen ze gebruiken in hun 'bedrijfsblad'. We voldoen graag aan de vraag, maar verliezen al gauw een uurjte..... Het wordt alweer een race tegen de tijd denken we, maar het valt wonder boven wonder goed mee. Geen file deze keer. We kunnen er alleen maar blij mee zijn. Tot we in de buurt komen van Passignano sul Trassimeno.... De naam van deze gemeente zegt u wellicht niets, maar de Wim des te meer. Al twee maal op verlof geweest naar dit plaatsje en twee jaar geleden als 'tussenstop' in hetzelfde hotelletje geslapen toen we op weg waren naar Sicilië (Giro 2022). Hotel La Vela, een klein familiehotel, maar met een hele lekkere keuken en een bijzonder sympathieke uitbaatster Sylvia. We houden even halt om haar gedag te zetten en te genieten van een lekkere koffie...... Geen lievemoederen aan.... het werd een biertje en een schoteltje mix (kaas, gerookte hesp en Bologna). Waar gastvrijheid nog echt bestaat. Iets wat we overigens overal ervaren. Supervriendelijke mensen, hier in de laars van Europa. Het ritje waard. 👍👌

We rijden verder de snelweg af als we zien dat het verkeer voor ons begint te stremmen. Op 30 km van ons einddoel, het zal toch niet waar zijn. Toch niet weer file. Alsof we er gisteren nog niet genoeg gehad hebben. Maar het is geen file, wel een resem oldtimers die een rally rijden, en hiervoor een stukje op de autoweg zitten. Zij mooi op rechts, wij voorbij en ondertussen als volleerd persfotograaf foto's nemen. We laten je mee genieten van de mooiste modellen (nee, niet passagiers... alhoewel daar ook wel schone modellen tussen zaten..... 😉

Alle auto's zien we niet. We moeten tussen deze oudjes laveren om op de afrit te raken. Langs de ene kant.. spijtig... langs de andere kant... oef, we zijn er bijna. We schakelen over op routine en maken alles klaar. Daarna is het wachten op de wagens. Wij kijken even rond op het domein van het hotel en zien dat er een activiteit plaats vindt door één van de hoofdsponsors. Zijn aanwezig: Gianni Motta, Bettini, Balan, Moser, Fondriest en tal van andere Italiaanse vedetten. We zien enkelen van hen van ver. Een foto nemen lukt niet. Ze worden te sterk omringd door vrouwelijk schoon..... spijtig.... alhoewel... het heeft ook zijn charmes. Toch even gluren en meegenieten van wat Italië te bieden heeft. Ik ken er weer een paar die goed gaan slapen vannacht.... 

Het dagdromen is ons snel vergaan. Daar waren de auto's. Niet geel en zwart zoals we gewoon zijn, maar wit. Het was de rit door Toscane, je kent het wel, de strade Bianco. Het leek wel een decor van een zwart-wit film. Alles afspuiten, schoonmaken en opblinken.... Het stond toen al vast dat het een lange avond zou worden. De blog werd eventjes uitgesteld. Het werk gaat voor: lavori lavori lavori.... 💪💪