Langste verplaatsing, en toch koers zien.

Ons uurwerk was nog niet wakker, maar toch priemde de ochtendzon al door de gordijnen van onze slaapkamer. Door het openstaande venster horen we de golven van de zee breken op de keien die dienst doen als golfbreker. De hemel is azuurblauw zoals hij dat alleen in Italië kan zijn. Alle ingrediënten zijn aanwezig om er terug een mooie dag van te maken. Een uitzondering van één bewolkte dag niet ten na gesproken, zijn we alweer op weg om de 28 graden te halen. Het blijft een zonnige en warme Giro. Vorig jaar was een ander paar mouwen, maar dit jaar blijft onze regenvest helemaal onderin de reiskoffer zitten. De cappuccino smaakt en is lekker straf. Van anderen gaan de haren op het hoofd er van recht staan. Gelukkig hebben wij dit probleem niet. 😎 We genieten van de eerste ochtendwarmte. Ondertussen is er een afwisseling van de wacht bij de foodcoaches. Gabriel, een Portugees uit Madeira (gekend van de Madeirasaus.... het eiland dus...niet Gabriel) geeft de laatste instructies door aan Karen uit Nederland. Ondertussen strekken wij even de benen. 

In tegenstelling tot andere dagen hebben we deze morgen een zee van tijd (om in het thema van de foto's te blijven). De renners vertrekken pas om 11.00 uur uit het hotel. Vroeger kunnen wij niet beginnen. Echter staat er ons een verplaatsing van 325 km te wachten. Merendeel van de kilometers wel autosnelweg, maar toch, het wordt een lange rit. We hopen van harte dat de airco van de wagen het niet begeeft.

En weg zijn we. Een korte voorbereiding leert ons dat we, mits een kleine omleiding, alsnog de renners kunnen zien vandaag. Slechts 47 km ver in koers, maar toch.... Rekenen en tellen... komen we nog op tijd aan in Brescia om de kamers klaar te maken? Zeker en vast, dus eerst naar de wedstrijd en dan naar het hotel. We komen op het parcours en dit net na de reclame caravaan. We volgen en sluiten de rij af. En maar zwaaien en maar lachen. Niks hoeven te betalen en toch mee. Goed voor de publiciteit. Het is ons niet bekend of de sponsor 'Beter Bed' belangen heeft in Italië, maar als starter kan het tellen. 😎

Enkele kilometer verder houdt de stoet halt. De dansjes gaan beginnen. Wij mee. Nee, niet om te dansen, maar wel om het schouwspel te bekijken.

Cesena, zo noemt het stadje waar we stil staan, wordt wild van de rollende en kronkelende lijven. Ondertussen kijken we nog even rond en wachten terug aan de wagen. Nog een paar kilometer verder op het parcours, richting 'lichte heuvel' of noem het 'vals plat' en we zien de renners.

Andrea Stucchi, onze nieuwe mekanieker, beleeft hoogdagen. Deze Italiaanse jonge man is pas in dienst in het team en maakt zijn eerste grote ronde mee, en dit in eigen land. Prachtkerel die zich geweldig amuseert. Hij gaat dan ook graag mee op de foto. 

De mekaniekers worden zo goed als overal ingezet, fietsen klaar maken, wagens klaar maken, mee in de wagen voor het geval dat.... en na de wedstrijd fietsen poetsen en terug opbergen. Wie niet mee gaat in koers blijft bij de vrachtwagens en zet de fietsen klaar voor de dag er na. En alsof dat nog niet genoeg is, en bij hele warme dagen, worden ze ook nog ingezet als 'botlle point'. All rounders dus van het betere soort. 

De renners zijn voorbij en we haasten ons naar de wagen. Nog 325 km te gaan. We zien van alles langs de weg.

I love my chickens, waarbij we ons afvragen wat de betekenis is van Muratori. Onwillekeurig denken we aan Mortuarium..... lijkt me nare kippenliefde.... beetje morbide... 😎 Dik drie uur rijden. En het is nu al na 14.00 uur.... Geluk bij een ongeluk. Wanneer de renners aankomen moeten zij nog een verplaatsing maken van 179 km naar het hotel. Verwachte aankomst voor hen rond 20.00 uur.... Tijd genoeg dus, maar even rekenen leert ons dat het vanavond laat wordt. Het was een lange dag...... Het hotel ziet er goed uit, maar daar zullen we niet veel van merken. Slaap ze!