Het wordt een lange dag....

We worden wakker met zicht op zee (gelukkig is het al klaar) en met het geluid van de golven die keren in de branding. We trekken de gordijnen open en hebben een zicht om u tegen te zeggen. We steken de koppen buiten en de geur van lekkere versie koffie komt onze neus verleiden. Het lijkt alsof we meespelen in een Italiaanse maffia film of nee, liever in een romantische film met een aantal mooie diva's..... (onze vrouwen uiteraard.... 😎). We leven in een tijdelijk sprookje en genieten. Want lang zal het niet duren, het werk komt er aan.

Met enige tegenzin gaan we aan het werk. Mooie liedjes duren inderdaad niet lang... en al zeker niet met onze zangkwaliteiten. Vroeg in de morgen maar de thermometer gaat in deze omstandigheden al heel vlot naar de twintig graden. Je kunt het al raden.. juist, andermaal een parelend voorhoofd, wil zeggen: zweetdruppeltjes. De matrassen gaan vlot in de beschermhoes en van daaruit de Mline bus in. Klaar voor een rit die, volgens de GPS, slechts 2 uur 30 zou duren. Niets was minder waar.....

De weg op richting Genua. Zoals eerder gezegd, zo'n dikke twee uur en een half rijden. Live traffic gaf in het begin al een vertraging aan van 30 minuten. Niet voor ons dachten we. Tegen de tijd dat we in Genua zijn, is de fille al lang opgelost.... Het bleken ijdele gedachten. De start van de Girorit was in Genua en dan moet je weten dat in de omgeving van de start zowel het parcours afgesloten is, als alle op- en afritten van de autosnelwegen. Je raakt er dus niet meer op, maar ook niet meer af..... begrijpe wie kan. En dat is niet enkel in Genua maar in alle andere steden en gemeenten waar de Giro voorbij komt. Als je weet dat het parcours tussen de zee en de autosnelweg loopt, en dat er daarbuiten bergen en dus zo goed als geen wegen meer zijn.... dan weet je het wel.... Een 'dikke soep' zoals ze zeggen. Een verkeersknoop van jewelste waartegen de dagelijkse filles van Brussel en Antwerpen in het niets verdwijnen. Waar Italië goed in is..... zucht..... 

Uiteindelijk en na bijna vier uur rijden komen we aan ter plaatse. De tijd die we anders over hebben om naar de koers te kijken hebben we nu niet. We missen zelfs de aankomst op TV en moeten bij anderen gaan vragen wie nu gewonnen heeft. Voortdoen. ETA Car 1 binnen 40 minuten (ETA: estimated time of arrival, in het nederlands: vermoedelijke tijd van aankomst). Het wordt spurten, maar we raken klaar. Ondertussen is de kookploeg druk in de weer om alles in het restaurant op orde te krijgen. Zowat iedereen zat in tijdsnood. Voor één keer ook wel eens leuk en spannend, maar het zou niet voor iedere dag mogen zijn......

Gelukkig loopt alles op wieltjes en hebben we nog een heel klein beetje tijd over. Snel de straat oversteken en het strand op. De zilte zeelucht doet ons goed. Druk is het nog niet. Men is bezig met de stranden te ruimen. Her en der ligt een hoopje vuil te wachten om opgeschept en verwijderd te worden. Ondertussen zijn de verhuurders van ligplaatsen en strandcabines druk in de weer om alles 'uit te zetten', de nodige putjes te maken en de palen in het zand te steken. Hun huidskleur nijgt al enigszins naar de rose kant. Dat heb je als je al een tijdje bezig bent.

Maar erg lang duurt onze overstap naar de andere kant van de straat niet. De wagens komen er aan, dus werk aan de winkel voor de mecano's. Fietsen van 'het dak' halen, schoonmaken, terug afregelen en de nodige aanpassingen uitvoeren voor een volgende wedstrijd. Dat kan morgen zijn, maar dat kan evengoed al voor overmorgen zijn. Alles hangt af van de vorm van het parcours, de af te leggen kilometer en het doel van de renners (of het team). Water en schuim vliegen in het rond. De ronddraaiende wielen zoeven als bijen, als willen ze duidelijk maken dat ze werken in opdracht van 'the yellow bee's' 😉 Een drukte van jewelste rond hun vrachtwagen. En de voertaal in dit Nederlandse team? Juist, ja, Engels. Hoedat?..... Er werken immers mensen van verschillende nationaliteiten in het team. Bij de mecano's werken Nederlanders, maar ook een Italiaan, een Sloveen.....enz... en heel af en toe hoor je ook een woordje Pools in het team. Engels dus. Goed voor onze talenknobbel.

Bezige bijen, die mecano's. Een hechte groep sterke techniekers waar velen nog iets kunnen van leren. Een troep jonge leeuwen die huis en familie voor enkele weken achterlaten om hier te werken in functie van de ploeg en zijn renners. Lange dagen zijn het voor hen. Maar ze doen het elke dag met de glimlach. Als je denkt dat de jeugd niet meer wil werken, dan heb je het mis. Kom maar eens kijken, je verandert snel van mening. Druk druk druk, alles klaar zetten voor de rit van morgen. We trekken Toscane binnen. Witte wegen en zo.....en dan zijn er twee kansen: stof of modder. We zijn benieuwd.