Alle wegen leiden naar Rome......

Inderdaad, alle wegen leiden naar Rome, maar daar hadden wij nu geen last van. En ook niet van de files. We zijn hier al van gisteren, dus dat was het probleem niet. Onze opdracht voor vandaag: own program. Dat moesten ze ons natuurlijk geen twee keer zeggen. Geen opdrachten, en in één van de mooiste steden zijn van Europa. Als je weet dat ze voor vandaag de zon beloven bij een temperatuur van 28 graden, dan weet je, als Belg en/of als Nederlander, dat je er moet van profiteren. Binnen twee dagen thuis en als het zo verder gaat kan ik gaan vissen in mijn keuken. Over één ding ginder ver blijkbaar geen klachten: de regenput staat gevuld 'tot boven'. 

Rome 'centro' binnen. Met onze klever op de wagen van 'Invitato' hebben we geen parkeerproblemen. We begeven ons onmiddellijk naar de parking die daartoe voorzien is. We maken er een dagje van, dus.... zijn we de eerste die er toe komen. Plaats zat en onze Mline bus helemaal vooraan in het zicht van al wie gaat kijken naar de Giro. Een win-win dus 💪💪. Wij als toeristen op pad en gaan kijken naar 'de mooie dingen des levens'.... de kunstwerken van het katholicisme ten voeten uit. Twee keer schandalig. Schandalig mooi en niet te geloven, maar ook schandalig dat zo goed als dit alles betaald werd met het geld van de arme sukkel.... de gelovige. Soit, we trekken ons geen geloof aan en denken er verder niet bij na. Vooruit naar 'Rome die scone'. Ogen te kort om alles grondig te bestuderen... en ja... met dit weer (zegge en schrijve 30 graden) zat er veel moois tussen....ook vrouwelijk... slik... Tja, wat wil je. Zowat vier weken weg van thuis..... dan is zowat alles mooi wat je pad nog kruist..... 😉

Enkelen onder ons zijn ook naar Vaticaanstad geweest, maar dat was iets te ver. En er was net een kerkdienst bezig. In de verte zat een witte stip.... bleek 'de Paus' te zijn geweest..... Wij hebben hem gemist, we hadden andere prioriteiten. Even rondgluren rond het Colosseum en zien wat er daar te beleven valt..... Aan het volk zal het niet liggen. Ze lopen er letterlijk 'met hopen' rond. 

En dan zijn de renners daar, voor hun laatste paradetochtje in en rond Rome. Het volk is uitzinnig. Met duizenden staan ze aan de kant van de weg. De rit op de Champs Elysees heeft een opvolger, die in Rome. De horeca doet gouden zaken.... dus doen wij ook maar een duit in het zakje. 

Ondertussen bemerken we dat ons team ook hier zijn supporters telt. De yellow bees, mooi uitgebeeld aan een horecazaak. Of het te maken heeft met ons team weten we niet.... maar we nemen aan van wel. We zijn immers een topteam. Goe ploegsken hé jongens..... 😎

We trotseren de drukte, wringen ons door de massa en gaan even kijken naar een verkoop standje van 'de Giro'. Officiële merchandising zeggen ze. We watertanden en het wordt Philiep te sterk. Een petje moet hij hebben. In het roze dan nog... ik begin mijn twijfels te krijgen... zou hij nog uit de kast komen? Geen idee. We zijn benieuwd. 😉

Ondertussen zijn ook al de deelnemers van de eGiro voorbij gekomen. We zijn benieuwd of dit ooit een hit wordt. Een ronde van Italië met elektrische fietsen.... moet je daarvoor trainen? Zowel mannen als vrouwen, jong en oud.... we gaan even kijken maar we kunnen het lachen moeilijk bedwingen. Allicht slaat dit in 'de lage landen' niet aan. Een paar deelnemers met een gewicht van drie cijfers passeren de revue. We kunnen een lach moeilijk onderdrukken. Nee, een topsport wordt dit wellicht nooit. 

Ondertussen is de uitslag opgemaakt en zijn de truien verdeeld. Voor ons team was het dit jaar minder succesvol dan vorig jaar. Weet je nog wie er toen won? Ja, Roglic. Rijdt ondertussen voor een ander team en gooit zich volledig voor de Tour de france. Wij gooien ons voor wat anders. Nog even nakeuvelen aan het zwembad en het uurwerk roept ons tot de orde. Slapen gaan. Morgen vroeg dag. Hoe eerder we vertrekken, hoe eerder we thuis zijn. Moeke zit te wachten.... en wij kunnen niet wachten... Je kent het wel.... (meer zeg ik niet... tja....na vier weken weduwschap.... 😇😍😍😎).